De burger en de samenleving zijn een met elkaar, ongeacht leeftijd. Woonzorgcentra en de negatieve connotatie die daar rond hing, zijn verdwenen. Oudere burgers wonen in een geïntegreerd deel in de stad/dorp/gemeente, waar ze zichzelf kunnen zijn, nog grotendeels van hun autonomie kunnen genieten, maar tegelijk ook beroep kunnen doen op alle belangrijke instanties die ze wensen. Door de integratie met de samenleving en de vele bijstand die ze kunnen krijgen, voelen de burgers zich dan ook nooit alleen. Burgers kwijnen niet langer weg, maar vinden hun nieuwe adem in het ‘zorgdorp’.